Zangeres en folkmuzikante Sophie ter Schure maakt sinds kort deel uit van het platenlabel QuiteQuietRecords. “Het is vooral die naam QuiteQuiet, die legt alles uit”, zegt ze. “Ik wil graag dat het publiek vol aandacht naar me luistert en dat we mijn gezongen verhalen samen delen”. Een nadere kennismaking.
Sophie ter Schure zong in haar jeugd in een kerkkoor. Thuis, in Spierdijk (Noord-Holland), stond de piano midden in de kamer. Vader, moeder, broer en drie zussen maakten muziek, vaak met elkaar. Vooral daarom is muziek maken nooit gestopt, iets met een paplepel.
Hoe belangrijk is muziek maken voor je?
Sophie: “Laat ik het zo zeggen: een wereld zonder muziek bestaat niet. Ik kan me niet voorstellen dat ik geen muziek kan maken en luisteren”.
Ze valt even stil.
Ze is gepromoveerd in de taalwetenschappen, een empirische wetenschap en dat lijkt in contrast te staan met de overgevoelige liedjes die ze speelt. Toch is er een raakvlak: “Taal gaat over hoe we met elkaar communiceren, hoe we verbinding maken met elkaar. Je moet als mens de aandacht verdienen, enerzijds door iets te zeggen wat de ander boeit en anderzijds attent te zijn op wanneer de toehoorder afhaakt. Dat probeer ik ook wanneer ik op het podium sta. Ik wil geen barrière tussen mij en het publiek”.
Wat gebeurt er dan wanneer je optreedt?
Sophie: “Ik stap samen met het publiek in een andere wereld, één waarin we samen gewoon mensen zijn, zonder die maskers die we in het echte leven continu opzetten of opgezet krijgen. Ik heb, zoals zovele denk ik, een somber beeld over de wereld, maar dat verdwijnt wanneer ik op een podium sta. Dan voel ik me optimistisch en positief. Het voelt goed om onderdeel te zijn van een groep mensen die mij waardeert om wat ik op dat moment doe”.
Dat Sophie kiest voor ‘ellendige’ nummers van anderen past in die gedachte. Ze zingt dan namelijk over de wanhoop van een ánder. Live muziek maken is voor haar een manier om niet te hoeven nadenken. Normaal staan haar gedachten nooit stil. Stellig: “Maar als ik speel, bestaat er op dat moment niets anders”.
Je speelt hoofdzakelijk traditionals, waar komt dat vandaan?
Sophie: “Ik heb een voorliefde voor Schotland en Ierland en daar maken ze al eeuwen ontroerende, hartverscheurende folkmuziek. Deze muziek past bij mij. Het oudste nummer dat ik speel, ‘Babes in the wood’ is voor het eerst opgeschreven in 1595, en is waarschijnlijk nog ouder. Toch geweldig hoe zo’n nummer na op zijn minst 421 jaar nog overeind blijft. In het licht daarvan durf je zelf amper iets te schrijven, maar inmiddels speel ik stiekem ook wel eens een eigen nummer tussen de traditionals door. Tot mijn geluk valt dat de luisteraars niet altijd op, dus blijkbaar is het me gelukt die sfeer van die oude traditionals te vangen”.
In 2014 lanceerde ze haar debuutalbum Laurels, vol, naar eigen zeggen, troostrijke liedjes over de liefde. Achteraf merkte ze dat het album vooral was gemaakt om haar eigen liefdesverdriet te verwerken. Op het album staan 11 melancholische traditionals uit Schotland, Ierland en Amerika, gezongen met een zuivere, rekbare stem en ingetogen begeleid door gitaar, duimpiano en bodhrán (een Ierse lijsttrommel die je bespeelt met een drumstick).
Sinds kort zit je bij platenlabel QuiteQuietRecords. Vanwaar die keuze?
Sophie: “Los van de naam, die geweldig bij me past, ademt het label muziek met een ziel uit. Muziek zonder ziel trek ik niet. De andere twee duo’s van het label, Nancy Brick en Sommerhus, maken ook muziek met een ziel. Het gaat om de menselijkheid in de muziek. Echtheid, puurheid en dat vind ik terug in dat label. Het is voor mij ook een veilige plek om te toetsen of wat ik doe goed genoeg is”.
Binnenkort hoor en zie je meer van Sophie ter Schure, zoals een live in Londen opgenomen video en de heruitgave van haar debuutalbum Laurels via QuiteQuietRecords.
Website Sophie ter Schure
Website Nancy Brick
Website Sommerhus
QuiteQuiet Records 